អក្សរភាសាគឺមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ហើយក៏ជាវប្បធម៌ដួងព្រលឹងជាតិផងដែរ ដូច្នេះខ្មែរយើងត្រូវតែប្រឹងថែរក្សាដោយយកចិត្តទុកដាក់ឲ្យបានខ្លាំងក្លា។ ប៉ុន្តែហេតុអ្វីខ្មែរយើងភាគច្រើនហាក់បីដូចជាមិនសូវឲ្យតម្លៃភាសាជាតិខ្លួនបែរជាឲ្យតម្លៃខ្លាំងទៅលើភាសាបរទេសទៅវិញ?
តើភាសាជាតិយើងគ្មានតម្លៃដើម្បីឲ្យកូនខ្មែរយើងមួយចំនួនផ្ដល់តម្លៃមែនទេ? មិនថានៅទីក្រុង ឬជនបទទេសព្វថ្ងៃនេះគ្រួសារភាគច្រើនដែលមានលទ្ធភាពឲ្យកូនសិក្សាភាសាបរទេសពួកគាត់នឹងជំរុញបញ្ជូនកូនគាត់ឲ្យខិតខំប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រហើយ។
នៅពេលដែលកូនចៅពួកគាត់ពូកែភាសាបរទេសនោះពួកគាត់ពិតជាមានមោទនភាពខ្លាំងណាស់ព្រមទាំងដើរអួតប្រាប់អ្នកជិតខាងថាកូនចៅគាត់ពូកែភាសាបរទេសខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែកម្រឃើញពួកគាត់អួតប្រាប់អ្នកជិតខាងថាកូនចៅគាត់ពូកែខាងភាសាជាតិណាស់។
ចំណែកកូនចៅអ្នកមានមួយចំនួនដែលមានលទ្ធភាពខ្លាំងតែងតែបញ្ជូនកូនទៅរៀននៅសាលាដែលគេនិយាយភាសាបរទេសជាគោលទៀតផង ហើយមានកូនអ្នកមានមួយចំនួនសរសេរ និងនិយាយភាសាជាតិខ្លួនមិនច្បាស់ទេតែភាសាបរទេសវិញគឺនិយាយបានច្បាស់ល្អទៀតផង។ កូនខ្មែរយើងឥឡូវសរសេរភាសាជាតិខ្លួនឯងមិនសូវជាត្រូវអក្ខរាវិរុទ្ធប៉ុន្មានទេ ព្រោះមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់មិនខ្វល់នឹងវចនានុក្រម ប៉ុន្តែបើភាសាបរទេសវិញពេលសរសេរគឺប្រិតប្រៀងខ្លាំងណាស់ហើយថែមទាំងដាក់វចនានុក្រមតាមខ្លួនទៀតផងព្រោះខ្លាចខុស ប៉ុន្តែបើការសរសេរខ្មែរវិញមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់មើលពាក្យណាត្រូវពាក្យណាខុសនោះទេ។
ជាការពិតណាស់សព្វថ្ងៃនេះជាសម័យសកលភាវូបនីយកម្មហើយភាសាអន្តរជាតិមួយចំនួនគឺជាភាសាដែលគេធ្វើការទាក់ទងជាសកលជាពិសេសភាសាអង់គ្លេស ចិន ជាដើមដូច្នេះបើយើងចេះភាសាបរទេសច្រើនវាងាយស្រួលក្នុងការទាក់ទងគ្នា។ ពេលខ្លះគេនិយាយភាសាបរទេសលាយឡំជាមួយភាសាជាតិខ្លួនដើម្បីអួតបង្ហាញថាខ្លួនចេះភាសាបរទេសច្រើនរហូតស្ទើរតែភ្លេចភាសាជាតិខ្លួនហើយតែវាក៏ពិបាកបន្ទោសដែរព្រោះពាក្យអង់គ្លេសខ្លះមិនទាន់មានពាក្យខ្មែរយើងសម្រាប់ប្រើនៅឡើយទេ។
តើបញ្ហាទាំងនេះបន្ទោសអ្នកណា? តើជាកំហុសរបស់ពួកគាត់មែនទេដែលខិតខំប្រឹងប្រែងរៀនភាសាបរទេសខ្លាំងជាងភាសាជាតិនោះ?
ទាំងនេះមិនមែនជាបញ្ហាដែលត្រូវបន្ទោសអ្នកណាម្នាក់ឡើយគឺត្រូវគិតគូរឡើងវិញទាំងអស់គ្នាព្រោះមិនមែនជាកំហុសអ្នកណាម្នាក់ឡើយ។ ទាំងនេះគឺជាបញ្ហាសង្គមដែលបង្ខំឲ្យពួកគាត់មានចំណាប់អារម្មណ៍ និងខិតខំប្រឹងប្រែងខ្លាំងចំពោះភាសាបរទេស បើពួកគាត់ចេះភាសាបរទេសបានល្អនោះពួកគាត់នឹងមានឱកាសជាច្រើនក្នុងការទទួលបានការងារធ្វើ និងងាយស្រួលក្នុងការទាក់ទងជាមួយវិយោគិនបរទេស។ ចុះហេតុអ្វីបរទេសដែលមកធ្វើវិនិយោគទុនក្នុងស្រុកយើងមិនខិតខំប្រឹងប្រែងរៀនភាសាជាតិយើងដើម្បីងាយស្រួលទំនាក់ទំនងជាមួយយើងវិញទៅ?
នេះមកពីប្រទេសយើងក្រីក្រតូចតាច ហេតុដូច្នេះហើយទើបខំប្រឹងសិក្សាភាសាគេដើម្បីទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ពួកគេមកវិនិយោគទុនក្នុងស្រុកយើង។ ម្យ៉ាងទៀតក្រុមហ៊ុនភាគច្រើនគឺជាក្រុមហ៊ុនបរទេសមាន អង់គ្លេស ចិន ជប៉ុន ថៃ ជាដើម ដូច្នេះហើយទើបពួកគាត់ខិតខំប្រឹងប្រែងរៀនដើម្បីទទួលបានការងារធ្វើព្រោះពួកគាត់រៀនដើម្បីទទួលបានការងារធ្វើមានប្រាក់ខែសមរម្យដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត។
មិនមែននិយាយដូច្នេះគ្មានពលរដ្ឋខ្មែរណាម្នាក់មិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងភាសាជាតិរបស់ខ្លួននោះទេ ជាក់ស្តែងកាលពីថ្ងៃទី ១៣ ខែមិថុនាឆ្នាំ ២០១៥ សាលាបញ្ញាសាស្ត្រកម្ពុជា និងវិទ្យាស្ថានលីងបានឯកភាពគ្នាបង្កើតកម្មវិធីប្រកួតប្រជែងនិយាយភាសាខ្មែរសម្រាប់ជនបរទេស និងជ្រើសរើសអ្នកដែលបានល្អជាងគេផងដែរ ប៉ុន្តែអ្វីដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ជាងគេគឺអ្នកដែលបានទទួលជ័យលាភីលេខមួយនិយាយ និងជំរុញដល់កូនខ្មែរមួយចំនួនថា៖ «ខ្ញុំជាអ្នកសេ្នហាភាសាខ្មែរដូច្នេះហើយទើបខ្ញុំខំរៀន សំខាន់ធ្វើយ៉ាងម៉េចឲ្យភាសាខ្មែររក្សាលក្ខណៈខ្មែរជាភាសាខ្មែរព្រោះពេលខ្លះខ្ញុំឃើញថាខ្មែរមួយចំនួនគាត់ប្រើភាសាអង់គ្លេសច្រើន ខ្ញុំគិតថាខេមរភាសាគឺជាភាសាមួយដ៏ល្អបំផុតអ៊ីចឹងគួរប្រើពាក្យខ្មែរនៅពេលណាមានពាក្យខ្មែរមិនបាច់បញ្ចូលពាក្យអង់គ្លេស បារាំង ពាក្យអីទេ។ ការប្រើពាក្យខ្មែរលាយឡំជាមួយភាសាបរទេសអាចនឹងងាយស្រួលឲ្យកូនខ្មែរយើងភ្លេចពាក្យមួយចំនួនរបស់ខ្លួន ដូច្នេះបើនិយាយភាសាបរទេសឲ្យចំភាសាបរទេសបើខ្មែរឲ្យចំជាខ្មែរកុំលាយឡំគ្នា»។
កម្មវិធីនេះជាកម្មវិធីល្អដែលបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់លើអក្សរភាសាជាតិដើម្បីបង្ហាញដល់ជាតិសាសន៍ដទៃថាអក្សរភាសាជាតិខ្មែរពិតជាមានតម្លៃណាស់។
ដូច្នេះហើយយើងទាំងអស់គ្នាគួរតែគិតគូរចាប់អារម្មណ៍ភាសាជាតិឡើងវិញជាពិសេសពេលសរសេរអ្វីមួយត្រូវតែយកវចនានុក្រមសម្តេច ជួន ណាត ជាគោលដើម្បីកុំឲ្យមានកំហុសច្រើនខ្លាំងពេក។ គ្មានអ្នកណាសរសេរភាសាជាតិខ្លួនមិនខុសទាំងស្រុង និងឥតខ្ចោះនោះទេ ប៉ុន្តែធ្វើយ៉ាងណាឲ្យមានកំហុសតិចប្រសើរជាងមានកំហុសច្រើន៕
ទឹម វណ្ណធឿន, ភ្នំពេញ
អ៊ីមែលៈ vannthoeuntim@gmail.com
អ៊ីមែលៈ vannthoeuntim@gmail.com
No comments:
Post a Comment