សេដ្ឋវិទូថ្នាក់ខ្ពស់នៃធនាគារពិភពលោកប្រចាំកម្ពុជា លោក ជូលៀន គ្លើក (Julian Clarke) ថ្លែងក្នុងពិធីបង្ហាញរបាយការណ៍នៅទីស្នាក់ការធនាគារ រាជធានីភ្នំពេញ នៅថ្ងៃ២៦ មករា ២០១៥។
RFA/An Sithav
ទីក្រុងភ្នំពេញ ជាទីក្រុងតូចជាងគេនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីបូព៌ាតែល្បឿននៃពង្រីកក្រុងវិញ មានសន្ទុះខ្លាំងជាងគេបំផុត។ បញ្ហានេះ បានបណ្ដាលឲ្យមានគម្លាតអ្នកមាន និងអ្នកក្រកាន់តែធំ ដោយសារតែថ្នាក់ដឹកនាំរៀបចំផែនការមិនបានត្រឹមត្រូវ ជាពិសេសការបង្កើតឱកាសរកប្រាក់ចំណូលមិនបានស្មើគ្នាសម្រាប់អ្នករស់នៅជនបទ និងអ្នករស់នៅទីក្រុង។
បញ្ហាធំមួយសម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា គឺនគរូបនីយកម្ម ឬការពង្រីកក្រុងដែលមានល្បឿនលឿន។ ស្ថាប័នអភិវឌ្ឍន៍ជាច្រើននៅកម្ពុជា បានចាត់វិធានការដើម្បីធានាការរីកលូតលាស់នៅក្នុងទីក្រុងក្នុងការចូលរួមចំណែកលើកកម្ពស់ដល់ប្រជាពលរដ្ឋក្រីក្រ។
ផ្អែកលើការវិភាគនៅក្នុងរបាយការណ៍ថ្មីមួយរបស់ធនាគារពិភពលោក "ទិដ្ឋភាពទីក្រុងដែលកំពុងមានការផ្លាស់ប្ដូរ" បានបង្ហាញថា ទីក្រុងភ្នំពេញ មានផ្ទៃដីទីក្រុងតូចណាស់ដែលមានប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅជាងមួយលាននាក់តែជាតំបន់ទីក្រុងធំតែមួយគត់នៅក្នុងប្រទេស ដែលមានល្បឿនពង្រីកក្រុងខ្លាំងជាងគេនៅក្នុងតំបន់។ ក្នុងរបាយការណ៍នោះបានរកឃើញថា អត្រានៃការពង្រីកក្រុង មានល្បឿនលឿនជាងគេបំផុតក្នុងអត្រា ៤,៣% ក្នុងមួយឆ្នាំ ដែលកើនលើសបណ្ដាប្រទេសនានា យ៉ាងហោចណាស់ពីរដង។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ភាពរីកចម្រើននៃពង្រីកក្រុងក៏ជាឱកាសមួយសម្រាប់ទាក់ទាញពលកម្មពីជនបទ ប៉ុន្តែនិន្នាការនេះអាចប៉ះពាល់ដល់ការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជា ដោយបែកចែកជាសង្គមជាពីរខុសគ្នា គឺសង្គមអ្នកក្រ និងសង្គមអ្នកមាន។
ប្រធានគ្រប់គ្រងផ្នែកប្រតិបត្តិសកលនៃកិច្ចការសង្គមទីក្រុងជនបទរបស់ធនាគារពិភពលោក លោក អាប់បាស ចា (Abhas Jha) មានប្រសាសន៍ថា ដើម្បីធានាថា ការពង្រីកក្រុងគាំទ្រដល់អ្នកក្រីក្រ គឺទាមទារគោលនយោបាយជាក់លាក់មួយរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលក្នុងការបែកចែកផលពីកំណើននៃការអភិវឌ្ឍន៍ទីក្រុង ដើម្បីផ្ដល់ផលប្រយោជន៍ដល់អ្នករស់នៅជនបទ៖ «កម្ពុជា គឺជាប្រទេសដែលមាន ការអភិវឌ្ឍន៍ក្រុងលឿន លំដាប់លេខពីរ នៅអាស៊ីបូព៌ា ជាពិសេសផែនការអភិវឌ្ឍទីក្រុងភ្នំពេញ គឺមានសន្ទុះខ្លាំងបំផុតនៅក្នុងតំបន់ បន្ទាប់ពីប្រទេសចិន។ ការអភិវឌ្ឍវិស័យហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ គាំទ្រដល់ការពង្រីកក្រុង រួមទាំងការបង្កើតការងារ និងការទាក់ទាញអ្នកវិនិយោគបរទេស គឺជាកត្តាសំខាន់បំផុត»។
របាយការណ៍របស់ធនាគារពិភពលោកដដែលបានបង្ហាញថា ការស្វែងយល់អំពីការកែលម្អនៃការអភិវឌ្ឍន៍ក្រុង មានសារសំខាន់បំផុតសម្រាប់អ្នកតាក់តែងគោលនយោបាយធ្វើសម្រេចចិត្តកាន់តែល្អ ប្រកបដោយនិរន្តរភាពក្នុងការទទួលបានសេវានានា ការងារ និងការស្នាក់នៅសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋ។
ស្ថាបត្យករ លោក តាំង សុចិត្តវិទូ មានប្រសាសន៍ថា ការអភិវឌ្ឍក្រុងទាក់ទងនឹងការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច ហើយការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច ទាក់ទងនឹងច្បាប់ ឬគោលនយោបាយរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល។ លោកបញ្ជាក់ទៀតថា បញ្ហាគម្លាតអ្នកមាននិងអ្នកក្រកាន់តែធំ គឺបណ្ដាលមកពីការបង្កើតឱកាសការងារពីការពង្រីកក្រុងរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលនៅមានកម្រិតទាប៖ «ឱកាសក្នុងការប្រកួតប្រជែងមិនមានសមាសភាព អត់មានតុល្យភាព។ អ៊ីចឹងអ្នកមានដែលមានលទ្ធភាពទទួលបានផលប្រយោជន៍ច្រើនជាងគេ»។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រធានគ្រប់គ្រងផ្នែកប្រតិបត្តិសកលនៃកិច្ចការសង្គម ទីក្រុងជនបទរបស់ធនាគារពិភពលោក លោក អាប់បាស ចា បញ្ជាក់ថា ការសម្របសម្រួលលើផ្នែកហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធទីក្រុង ដង់ស៊ីតេ និងផ្នែករដ្ឋបាលឲ្យបានត្រឹមត្រូវ គឺមានសារសំខាន់បំផុតក្នុងការជួយកាត់បន្ថយ បញ្ចប់ភាពក្រីក្រតោកយ៉ាក និងទទួលបានភាពរីកចម្រើនសម្រាប់ទាំងអស់គ្នា។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ស្ថាប័នស្រាវជ្រាវ របស់អង់គ្លេស និងធនាគារពិភពលោក បានរកឃើញថា ដោយផ្នែកលើលក្ខខ័ណ្ឌស្ថិរភាពទីក្រុង ការថែរក្សាសុខភាព បរិស្ថាន ការអប់រំ និងវិស័យហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធទីក្រុងភ្នំពេញ ជាទីកន្លែងមួយពិបាករស់នៅជាងគេ។ ម៉្យាងវិញទៀត គម្លាតអ្នកមាននិងអ្នកក្រកើតឡើងដោយសារតែទំនាក់ទំនងនៃភាពរីកចម្រើនក្រុង និងល្បឿននៃការពង្រីកក្រុងខុសគ្នាខ្លាំង។ បច្ចុប្បន្ន ភាពរីកចម្រើននៃការអភិវឌ្ឍក្រុងភ្នំពេញ មានអត្រាកំណើន ១% តែ ល្បឿននៃពង្រីកក្រុងវិញមានអត្រាជាង ៤%៕
No comments:
Post a Comment